® International Academy for Interior Design/Instituut voor Binnenhuisarchitectuur/IVB
Tja een televisieprogramma maken is misschien niet zo moeilijk.
Maar er zit toch veel meer achter dan menigeen vermoedt.
Het begin net zoals bij veel dingen, met een plannetje.
Dan wordt er een zogenaamd 'format' geschreven.
Dat is het concept, waarin de inhoud en onderwerpen staat beschreven.
Met dit format gaat de producent naar eventuele sponsors.
Zeker bij commerciële omroepen zoals RTL-4 en SBS moet het programma over het algemeen door externe financiers (sponsors) worden opgehoest.
De televisieproducenten zoals bijvoorbeeld Ivo Niehe, EndeMol, Talpa enz. hebben hiervoor een speciale afdeling.
Vooral in deze tijd dat de bestedingen enigszins stagneren is dit onderdeel een beetje schimmig.
Wie heeft de beste relaties?
Wie kan de sponsor het beste overtuigen van de promotionele waarde?
Een televisieprogramma produceren kost heel veel geld.
Dan begint de strijd om de mooiste plaats op het billboard.
Over het algemeen is die eer weggelegd voor de hoofdsponsor.
Je kent het wel: aan het begin en/of einde van het programma lees je dan: dit programma is mogelijk gemaakt door ????.
De reclame-eisen zijn scherp.
Zo mag je wel een produkt of logo laten zien, maar niet tegelijkertijd de naam van het produkt of bedrijf uitspreken.
Sterker nog, elke zendgemachtigde heeft een team van juristen, die als het programma gemonteerd is, nog eens heel kritisch kijken of er geen overtredingen volgens de mediawet worden gemaakt.
Op de aftiteling van een televisieprogramma staat de producent bovenaan.
Maar vaak vallen verschillende programma's onder hem of haar.
Dan wordt er iemand aangewezen die specifiek alleen dat programma begeleidt. De titel is dan: gedelegeerd producent. Overigens zijn dat natuurlijk ook vaak vrouwen.
Bij een programma hoort een redactie.
De redactie bestaat vaak uit mensen die op een school voor journalistiek hebben gestudeerd en belangstelling hebben voor het onderwerp.
Bij 'Klussen & Wonen' , maar vroeger ook bij 'Eigen Huis & Tuin' bestond een redactie toch al gauw uit zes tot vijftien mensen!
Op een groepsfoto van 'Koffietijd' aan het einde van een televisieseizoen telde ik zo'n vijftig mensen!
Dan heb je de produktie.
Een niet te benijden baan alleen voor mensen met stalen zenuwen.
Plotseling is er bijvoorbeeld een bankje nodig.
Het moet er dan vaak binnen een uur zijn.
Zoek het maar uit.
Dan zijn er natuurlijk de mensen nodig die het programma presenteren, vorm geven en tegenwoordig loopt een internetsite helemaal parallel met elk denkbaar programma.
's Middags en 's avonds hebben al die mensen honger en dan wordt met een soort superkoeriersdienst de broodjes, pasta of de onvermijdelijke zak patat aangevoerd.
Als je voor een programma werkt moet je geen andere agenda hebben.
Het programma gaat altijd voor.
Het moet gewoon klaar.
Dat betekent dat 's avonds gewoon doorgewerkt moet worden. In de beginperiode kan ik me nog wel herinneren dat het soms drie uur 's nachts werd.
Een van de oude klusjesmannen, de onvolprezen Leo, werd het teveel en vertrok naar Australië.
Gelukkig is hij later weer teruggekomen en ik spreek hem nog regelmatig in Bussum.
Werken bij de televisie is hard en lang!
EEN VOORBEELD?
In een aflevering moesten we drie keer d.m.v. gordijnen en accessoires een verschillend sfeertje neerzetten.
Is dat dan zo moeilijk?
Om te beginnen hadden we een bank, een tafel en een kastje nodig die steeds weer terugkwamen in beeld.
Dat seizoen hadden we geen meubelsponsor dus de produktie moest proberen elders de zaken bij elkaar te bedelen.
De meubelen werden in het vrachtwagentje (ja een produktiemaatschappij heeft ook een chauffeur) gebracht.
Maar de bank bleek iets te groot te zijn voor de lift.
Het appartement was op de vierde etage.
Met een aantal zware touwen werd de bank via de balkonnetjes zo'n 10 meter omhoog getrokken. Het was die dag 32 graden.
Toen ik aankwam stond de bank net in de kamer, maar was aan de achterkant zo zwaar beschadigd dat het wel een exemplaar van tien jaar oud leek.
De produktie moet later deze bank met een stalen gezicht weer terugbrengen naar de zaak die goedwillend spullen beschikbaar stelde.
Dan begint het opname feest.
De geluidsman doet samen met de cameraman het licht.
Dat wil zeggen er worden allemaal schijnwerpers opgesteld, die er o.a. voor moeten zorgen dat er geen hinderlijke schaduwen te zien zijn.
Je weet het nog, het was 32 graden!
De items moest ik samen met Marjet (presentatie) opnemen.
Dan wordt er ter plekke beslist of je een draadloos zendertje krijgt of dat de cameraman gaat hengelen.
Zeg maar een grote hengel met een microfoontje.
Dit is soms heel moeilijk want als de schijnwerpers branden dan ontstaat er toch al gauw schaduw.
De opname kan eindelijke beginnen. We worden nog even gecontroleerd door de visagist.
En de camera begint te draaien.
Vliegtuig!
Stop!
De hele dag geen vliegtuig gehoord en nu juist op dit moment verpest het lawaai onze opname.
Na tien minuten wachten beginnen we opnieuw. In de verte slaat de kerkklok vier uur.
Stop!
Na de derde poging gaat er halverwege een mobieltje af.
We hebben nog geen minuut televisie en we zijn al drie kwartier verder.
Een veel gestelde vraag die ik dagelijks hoorde:
'Waarom komen jullie mijn zolder niet veranderen?'
Maar je begrijpt dat het allemaal een beetje 'doorgestoken' kaart was.
Dat wil zeggen een interieurverandering (metamorfose) speelde zich vaak af bij een bekende of bij iemand van de redactie van het televisieprogramma.
Bovendien speelt de afstand (reiskosten) een belangrijke rol.
Vooral tegenwoordig is het maken van een programma een kwestie van 'zuinig' met de euro omgaan.
Een groot probleem van een (kleine) verandering in het interieur is de planning.
Alles moet in zeer korte tijd.
En het is op de televisie net als bij je thuis, verf heeft tijd nodig om te drogen.
Dat gaf vaak vele problemen.
1992-1993 Een Eigen Huis, een plek onder de zon.....
1992-1994 Eigen Huis & Tuin
1994-1996 Koffietijd!
1997-2005 Klussen & Wonen
Andere programma’s:
TV-Woonmagazine
VrouwZijn (EO)
De Vijfuurshow